پایتخت شعر ایران

تو پاکی مثل بارونی صدای ساز ناودونی شکوه تخت جمشیدی تو چشم انداز تهرونی دلم گردنه‌ی حیران لب تشنه‌م بلوچستان من اون شوریده شمسم که توو سینه‌ش مرده صد دیوان حلال ابروهات خط حلال طاق بستانه تو شور قصر شیرینی منم عاقل دیوانه موهات بافه‌ی ابریشم که مثل رود ارونده درخت بید مجنونم که تو آغوش الونده خرابم مثل ارگ بم تو آبادی و آبادان حریر و ترمه می‌بافی به قلب نقشه‌ی ایران تو نارنج و ترنجی من مث یک باغ گل پر پر گلای دامنت داره گلابی ناب از قمصر تو‌ قلبم با خودم جنگه نذار بی‌کس‌و تنهاشم نمی‌تونم...