یادداشت‌ها:

رومن رولان می‌گوید (عشق کوچک) شکنجه‌اش هم کوچک است
و عشق بزرگ (شکنجه‌اش هم بزرگ است)
احساس می‌کنم از همه این‌ها رهایی یافته‌ام…
دگر نمی‌خواهد از جاده‌های هولناک محبت، بالا وپایین بروم. و سطح توقعم بیشتر شود.
من از همه‌کس دورم و با خودم آشتی و در آرامش،
و هیچ جایی جز اکنون نیستم.
من تمام کوه‌ها وجاده‌ها را با پای زخمی و دل شکسته طی کرده‌ام
دگر نه شادی و نه رنج، کاری با من نمی‌کند،
زیرا بالاترین‌ رنجی که انسانی می‌تواند ببیند، دیدم
و بهترین شادی را نیز گذراندم.
احساس بی‌ریشه بودن دارم و عدم وابستگی،
و آزاد، آزاد به تماشا نشسته‌ام.
بدون دلواپسی، زنده‌ها و مرده‌ها برایم فقط پیکرند
که باهاشان می‌خندم و باهاشان هم‌دل می‌شوم
اما هم‌درد نه ….
زیرا باور دارم (این نیز بگذرد)
من زهی هستم که بلاخره ازچله کمان بدر رفته‌ام
گرچه موقع فرود پیر وشکسته شدم ..
اما خوشحالم که توان خویش را آزمودم
و سعی کردم برای خویشتنم، قابل احترام باشم… همین
یادداشت‌هایم در ۶۳ سالگی

محبوب ادریسی
شاعر،نویسنده ونقاش..محقق