پایتخت شعر ایران

خرابکار نوشته سمانه قلی زاده به نام خدا دنگ... دنگ… دنگ... صدای زنگ ساعت بود. لای چشم‌هایم را باز کردم، ساعت ۱۲ شب را نشان می‌داد. با ضربه دست ساکتش کردم و ساعت مچی کنار متکا را با یک چرخش دور مچم انداختم. بلند شدم و شلوار رویی ام را پوشیدم. خدا را شکر که خرپشته میخوابیدم و مجبور نبودم برای این موقع شب بیرون رفتن جواب نکیر و منکر را بدهم. خان‌ بابا اگر میدیدم صد در صد میگفت: دیلاق با این سیبیلِ صد بیلی ات باید هر روز توی خونه رژه بری اونوقت شب مثل خفاش راه بیوفتی...

با تو انگار جهان رنگ دیگری داشت و واژگان معنای دیگر... یادم می آید که صبح اولین روز آشناییمان آواز گنجشکان برایم فرق داشت و هوای پاییزی دم صبح دیگر کسل و خواب آور نبود، بارانی که به صورتم می‌خورد بیشتر از همیشه برایم عشق تو رو تداعی می‌کرد. استرس در راه رسیدن به امتحان معنایی نداشت زیرا تمام راه ذهنم درگیر چشمان زیبایت بود و نگران بودم که فراموش کنم که کی و کجا باید از ماشین پیاده شوم. صدای اخبار که حوادث بد را میگفت گوشم را نمی آزرد زیرا دلم به وجود تو خوش بود. اگر دعوایی...

شب ماه ز روی ماه کناررفته،ابرسیاه خاموش ای ماه،توشیدایی ز عشق خورشیدفرنوش من می بینم هرشب ازپشت هاله آن حالت مست تو را،می نگری برشبنم وژاله عشقی که در سینه ات شیداست این درشب چهاردهِ توپیداست توهرشب نظاره می کنی عاشقان را تومی دانی، پسِ هررازپنهان را ُسپیده دم، آرام می گیری وقرار هر دم نزدیک ترمی شوی به رخ یار توبرمُهرخورشیدمی نهی سجودت را توازپرتوطلایی،پُرکرده ای وجودت را چه زیباست نظاره ی توکه کاملی آنگاه عشاق پُرمی شوندازآرامش در شبِ ماه الهام فلاحی زاده           ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ...

بیا در کنار شعرهایم بنشین از آسمان پیراهنی آبی بگیر تن واژه هایم کن که در آغوش نسیم بخوابند تا تنهایی از چشمانم بیفتد بغض کلماتم بشکند که من از لمس آهسته ی اسم تو به دنیا آمده ام معظمه جهانشاهی       💎💎💎💎💎💎💎     تو گمشده ام بودی ومن در جستجوی تو تمام حافظه ام را مرور کردم که از زیبایت مهتاب دروازه دریا را بازکرد تا تمام ماهی های شناور به سمت تو جذب شوند که پریان از اندوه ساحل بکاهند تنم را سرشار از عطر آب وطعم نفسهایت کنند معظمه جهانشاهی        ...

عبادت گفتم خدایا مُرده ام ، یا خواب می بینم تورا ؟ گفتا زِجایت بَرخیز ، گاهی عبادت لازم است گفتم که جان من تویی ، آرامشم ، توفان من گفتا به درگاهم بیا ،آنجا سعادت لازم است گفتم خدایا قابلم ؟! یا دور میکنی مرا ؟ گفتا که در هَم نَشکنی ؛ اینجا صداقت لازم است تو خوب بودی گاهی بَد ،گاهی پُر از خشم و غَضَب اما بیا با نور دل ، اینجا نجابت لازم است هر جا که خندیدی بمان، مَرهم شدی بر دل بدان وارستگی در راه عشق، قطعا شهامت لازم است . فرزانه سیدی پور...