پایتخت شعر ایران

در تو می‌بینم خدا را، یا حسین! نور از قبرت ببارد، نور عین! من سر درد و دلم وا شد، بیا در دلم یک دفعه بلوا شد، بیا بچه ها زیباتر از پروانه اند بچه ها چشم و چراغ خانه اند شمع روشن کن درین شام سیاه بچه می‌ترسد، چکارش با سپاه!؟ فتنه ها زیر سر عشق تو بود واژه ها از دفتر عشق تو بود خودبخود آمد مدادم سمت دل تازه در آمد سرم از آب و گل کار دل تنها بهانه گیری ست شاعرت دیوانه ی زنجیری ست دارد اعصابم مدارا می‌کند سفره ی دل را غمت وا...