اثری از هنرمند فرهیخته سید علی خوش قامت_انتشارات حوزه مشق
خدایا عطا کن مرا حالِ خوش کرَم کن ببخشا تو احوالِ خوش حضورت مرا می برد تا به اوج کویرم شود مثل دریا و موج تو باشی دلم مثل دریا شود بهارم؛ خزانم چه زیبا شود کجا رفته آن نوبهارانِ من؟ ز تن ها دگر خسته شد جان من اگر گم شدم دست ما را بگیر قبولم نما توبه ام را پذیر رهایم کنی جان به لب می شوم فروغت نباشد چو شب می شوم مرا سویِ خویشت بخوانی که غم نباشد به دل من فدایت شوَم نباشی تو جانا دلم آهن است تو هستی دلم تا ابد روشن است...
