پایتخت شعر ایران

  دلم را به بال پروانه ای خوش میکنم که آزادنه بر گل برگ های خوش نقش و نگار به پرواز در می آید ... به آبی زلال آسمان و کوچ دسته جمعی مرغان مهاجر که برای نیایش آفتاب بهار به جستجوی روزنه ها می اندیشند... به غروب آفتاب که پشت کوه های برف نشسته به انتظار طلوعی دوباره می نشیند ... به خنده های معصوم کودکی که شادمانه به بازی قاصدک ها به تماشا نشسته است... من دلم را خوش میکنم به تماشای این جهان هستی و باور دارم روزی فرا خواهد رسید که همه چیز از نو متولد...

(تقدیم به مادر عزیزم، به مناسبت تولدش) جانِ مادر تو از تبار مهر و عشقی، تو مبارکی و تولدت، مبارکمان باشد. مادرِ من... مادر عزیزم، من از تو بسیار آموختم. من از تو قوی بودن، صبوری، مهربانی، بخشندگی و... آموختم. جانِ مادر... تو به من یاد دادی که اگر کسی بد بود و بدی کرد... من بد نشوم و بدی نکنم، چون که ذاتِ بد نیکو نگردد چون که بنیادش بد است... مادر مهربانم... تو به آموختی که بخشنده باشم و کمک کردن را فراموش نکنم. عزیز من... من از تو آموختم که برای هر قدمم خدا را در نظر...

زن ها می‌توانند در اوج دلشکستگی موهایشان را ببندد و نقابی از جنس خنده بر چهره کنند و تمام طول روز به خانه تکانی آشپزی و بزرگ کردن فرزندانشان بپردازند می‌توانند با بغض در گلو به بستر بروند و در سکوت آرام اشک بریزند زن ها می‌توانند مردانه در زیر بار سختی ها و غم ها ایستادگی کنند و در نهایت ضعیفه خطاب شوند... نسیم یاقسمت 🙏🏻🤍🧿     🌹🌹🌹🌹🌹   سختی زندگی ما آدما از اون جایی شروع شد که زندگی ساده و  روزمره ای همه ای ما شد ی زندگی لوکس و  چشم و هم چشمی انگار از...