پایتخت شعر ایران

او چون فرشته بود... بهتر است واژه چون را بردارم و فعلم را به حال بیاورم...او یک فرشته است. بله درست خوانده اید! او ملکه تمام فرشته هایی است که تاکنون دیده یا شنیده اید...جانِ من در لبخندش خلاصه می شود و دلم به شوق وجودش زنده و استوار است. او تنها حامی زندگی من است؛ آری در دنیای مادی، تنها مهری است که از جانبه مخلوقات شامل حالِ من شده و من یک آن مهر و محبتش را به تمام عالم نمی دهم☆ اگر روزی تمام جهان را در ترازویی از جنس عشق قرار بدهند، من تنها آن کفه...

دراین آشوب ویرانگر مگر بغضی دگر مانده چنان مینالد ازدل جان که خاموشی دگر مرده صدای سرد برگ مرده درسرما هوای زیبای پاییزی زسر برده دلا خاموشی ام زیباست ننال ازدرد بی درمان ناخوانده فرحناز‌مولائی❤️     ❤️❤️  روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق    https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir      چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و رساله در رشته های علوم انسانی و اسلامی استخراج مقاله از پایان نامه و اکسپت مقاله  انجام طراحی جلد و صفحه...

😇 تکنیک هایی برای لذّت بخش کردن تکلیف مدرسه 🌈کارهایی که شما در رابطه با تکلیف مدرسه باید انجام دهید👇 👈قبل از تکالیف مدرسه به او فرصت استراحت بدهید. 👈زمان مشخّصی را هر روز برای انجام تکالیف مدرسه تعیین کنید. 👈ساعاتی که مناسب سنّ اوست اجازه دهید تلویزیون تماشا کند. 👈محیطی آرام و ساکت را برای کودک به وجود آورید. 👈بعد از انجام تکالیف خستگی او را با یک نوشیدنی یا خوراکی سالم بر طرف کنید. 👈در صورت لزوم پاسخ گوی بعضی از پرسش های درسی کودک باشید. 👈ماهی یک بار با معلّم او ارتباط داشته باشید. 👈به هیچ عنوان...

تو ای امید قلب آشنایان تو ای قلب و وجود مهربانان تو ای عاشق تو ای عاشق ترینم تویی مادر تویی دنیا و دینم تویی شمع و منم پروانه ی تو تویی جان و منم جانانه ی تو تویی دریا و من هم ساحل تو تو موجی و من هستم قایق تو تو نوری بهر شب شبهای خموشم تو آسایش بر این جوش و خروشم تو آبی بر تن سوزان و خسته م تویی مرحم بر این زخم های بسته م تویی مادر همه راز و نیازم تو‌ مأوایی به شب های درازم بدان مادر به مهرت زنده هستم از...

ما دو تا خط شديم تو اين دفتر تا كه از شكل ها خلاص بشيم نه موازيم باش نه قطعم كن يه كارى كن فقط مماس بشيم يه كارى كن جدا شيم از دفتر بسه هر چى سياهه حاشيمون اول صفحه لمس كن تنمو آخرش صفر باشه زاويمون واسه چى بى تو زندگى بكنم؟ واسه چى عمرمو حروم كنم؟ بايد اين صفحه رو به هم بريزم كار اين دفترو تموم كنم دلم از بس كه دور ميشى ازم بى هوا شور ميزنه يعنى زندگى بغض هامو بيخ گلوم داره هاشور ميزنه يعنى تو رو ديدن ميون اين همه خط مثل...

نقطه چین سهم من از دنیای آدم ها نقطه چینی به وسعت غم بود در توان خیال گم میشد آنکه بغضش شبیه شبنم بود ما اسیر سکوت شب بودیم شب اسیر تلنگر بوسه بوسه درگیر وحشت شلاق تازیانه سکوت یک کوچه نقطه چین ها به داد جمله رسید تا که سانسور هم نفس بکشد عشق آزاد توی پس کوچه بتواند کمی سرک بکشد نقطه چین میگذارم آهسته توی آغوش مبهم تقدیر بازهم نقطه چین تکراری بغض تلخی که خنده را دزدید با سکوتی به وسعت فریاد نقطه چین های شعر شد آزاد شاعر از خواب کهنه شد بیدار نقطه چین...

‌ دلش جایی همین اطراف در پاییز جامانده زنِ آواره ای بر بامِ توفان خیز جامانده در اعماقش کسی فریاد می زد دوستت دارم کسی تا قسمتی ابری و باران خیز جامانده کنار پنجره رویای او را باد با خود برد از آن دلتنگی اما اندکی سرریز جامانده شبیه برکه ای از ماه دور افتاده و حالا به قلبش رد پاهای جنون آمیز جامانده اگر چشمش به در مانده کنار شمعدانی ها امیدی در دلش هرچند که ناچیز جامانده هزاران مثنوی در وصف اندوهش نمی گنجد تمام خنده اش در بقعه ی تبریز جامانده شمیم عاشقی در خاطرش هر لحظه...

از دل سپردنم تا دل بریدنت تنها یه خواب شد سهم من از تنت تا خواستم از این ظلمت رها بشم دنیامو تیره کرد موهای روشنت حتی تو خوابمون هی ناز میکنی احساستو چه سخت  ابراز میکنی تا دست می‌برم واسه گرفتنت گنجشک می‌شی و پرواز میکنی اون صاف و سادگیت آخر جواب داد فکر تو روحمو راحت عذاب داد اصلا بنا نبود عاشق بشم  ولی تا دیدمت دلم بندو به آب داد دنیام تباه شد روزی که دیدمت از کاسه ی نگام سرمی‌کشیدمت تو بیشتر ولی اهل نموندنی واسه همینه که از دست می‌دمت باید از این به بعد...

نمیدونم کجای قصه بودم دقیقا لحظه ی آرامشم بود گلی که تو بهم هدیه ندادی همیشه روی میزارایشم بود همون روزا که فارغ بودم از عشق یکی اومد که قلب من رو لرزوند منو چشماش جوری شعله ور کرد که جنگل های تو چشمام و سوزوند   گوش کن تو ببین که چی میگم چارچشمی مراقب من باش من پرُم از شبای بارونی وقت گریه مواظب من باش یکی اومد برای نبش قبر ِ همون حسی که توی بچگی مُرد تموم خاطرات تو دوباره مث دفترچه تو ذهنم ورق خورد تو که عشق منو از یاد بردی چرا یاد من...

استکان پر می‌کنم با زهرماری استکانم را اندازه‌ی این استکان کردی جهانم را اصلا مگر چیزی برای بازیابی هست گم کرده‌ام بعد از تو اعصاب و روانم را من داشتم مانند آدم شعر میگفتم اما نگاهت آمد آجر کرد نانم را گفتم که آری دوستت دارم ولی دیدم تو با سکوتت تا ابد بستی دهانم را چیزی نگفتم بلکه شاید مرگ با دستش امضا کند پایان تلخ داستانم را از فرط تنهایی دگر یادم نمی‌آید فرق میان دشمنان و دوستانم را ای زندگی از خیر قلب خسته‌ام بگذر یا محو کن از صفحه‌ات نام و نشانم را مجید گلدار  ...