پایتخت شعر ایران

" جای خالی " بگو هنوز فراموشم نکردی بگو برات خاطره ها گذاشتم روی لبت بازم میاد ی لبخند با خنده هایی که بجا گذاشتم یادت نره واست ترانه خوندم بخاطرت غرورمو شکستم صدای قلبمو تو، هم شنیدی دل به کسی بغیر تو نبستم بگو کنارت جای من خالیه روز و شبات پوچه و تکراریه دلِ تو هم تنگ شده واسه ی من اشکِ چشات مثلِ یه رود جاریه میگردی دنبال نشونی از من تا که برات خاطره ها تازه شه؟ دلم میخواد باور کنم نمیخوایی وجود من از زندگیت کم بشه ! زندگی رو پیشِ تو جا گذاشتم رفتم...

چه باید کرد بدان از دردهای من ، زمین شیرازه می گیرد و از عشق زلیخا یوسفش آوازه می گیرد چه باید کرد با دردی که پا گیر است و دامن گیر چرا دنیا غمش را با دلم اندازه می گیرد ؟ به عشق و هم قلم سوگند ، واژه واژه پر دردم و باز این چرخ ، نا غافل بهانه تازه می گیرد؟ ببین مخروبه شد جانم ببین دل پای در گل ماند و معمار از من ویران ، بهای سازه می گیرد دلم می خواهد امشب تا سحر با تو سخن گویم ولی افسوس کامم را دَم خمیازه...

دلنوشته ای در مورد "رفاقت"   ابتدا غریبه‌اند، ناشناس و بیگانه سپس آشنا می‌شوند و دوست می‌گردند رفته رفته همدم و همراز و هم‌نفس می‌شوند ساعت‌ها گپ می‌زنند، درد دل می‌کنند با هم بهترین دوست و یار یکدیگر می‌شوند اما روزی که می‌رسد، روز جدایی دیگر خبری نیست از آن همه صمیمیت کم کم از هم دور می‌شوند، غریبه می‌گردند دوباره این سرنوشت تلخ بسیاری از دوستی‌هاست کاش می‌شد جلوی این سرنوشت را گرفت و آن دوستی‌های صمیمی را حفظ کرد اما چاره‌ای نیست، زمانه دگرگون است باید قدر لحظه‌های خوش را دانست و به یاد آورد که روزی چقدر...

پرواز پرنده ها عشق آمده و گفته که دلدار کجاست؟ عمریست به خوابیم ، دلِ بیدار کجاست ؟ عمریست به دریا زده ایم ، تا شاید....... یک قوم بفهمد غمِ ایثار کجاست ؟ در حسرتِ آرامش و عشق ، چشم به راه معبودِ جهان ! عابدِ بیدار کجاست ؟ یا رب ! تو رحیمی و غفوری و کریم..... جزء تو به جهان مالک و دادار کجاست؟ من خسته تر از سوته دلانت شده ام جزء وقت سحر ، لحظه ی دیدار کجاست؟ ابلیس اگر در غل و زنجیر شود .... دیگر خبر از دوزخ و از نار کجاست ؟ راه...