پایتخت شعر ایران

در گلوی نی شکست قفل حجایی تیره پلنگ زخمی ناله نباش فصل ها تکرار ترانه ای تلخند مویه های چرت زده کلمات ستارها را از رود برچینید خرس ها در کمین گاهی مبهوت کمین کرده اند تسکین ترانه صنوبر ارتفاع آلوده چشمانی را می شوید سرپنجه شاخه ای اسیر عقاب پرنده ها پلکان پلکان خواب را ازگهواره برده اند سنگ برباد باد اسیرطومار بغضی بلندتر از عریانی دشت نه رود مانده است نه احساس قنات فقط پشتوانه ای هیزم برشانه درخت ماهنوز درصف آشتی کنان ایستاده ایم آه سلیمان عصایت را دریاب موریانه ها به تو ذل زده اند وآعله...

ﻧﯿﻠﻮﻓر ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺁﺩﻡ ها ﺩﻟﺒﺮﯼ هایش را به ﺁﻏﻮﺵ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﺳﭙﺮﺩ، تا نفس ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻗﺼﺎﻥ ﮔﻨﺪﻡ زار، ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ شود.       "ای ﻧﺴﯿﻢ سحری، ﺻﺒﺮ ﮐﻦ" ﮐﻨﺞ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺍﮔﺮ ﺟﺎ داری ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻋﺎﺑﺮﯼ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺐ ﺍﺯ ﻗﻄﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ   ﺳﺤﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ       ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و...

من از ترسی که حایل شد از این ترس شب دوران زاجرای کج قانون زکردار بد انسان از انسان های بی وجدان که مهر از دل فرو شستند صداقت را به سودای بدل تقدیم می دارند من از ایمان سرگردان از این سرمایه ارزان گریزانم از این وجدان من از آنانی که ایمان را وبهترین سرمایه یک انسان را که همان انسانیت باشد به دنیای فانی می فروشند ارزان دلم از شکوه سرشار است   سمیه بدری       ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به...

بسان آوند های  درخت در رگهای خاک گَوَنهای ریشه دار در آغوش کوه و قوچی که از کمر کِش زاگرس صخره می نوردد چشم ها را می بندم تا  ملودی عمو زنجیر باف را در خیالم نقاشی کنم و عمق مردمکهای من که عدسیها را زوم می کند تا آبی آب را در کف دره های گمنام  به ژرفنای رنگ آسمان به نت های بتهوون بنوازد و تنم که دل را به موجهای رود می دهد تا در رگهایم سبز منتشر شود حالا سکوت پنجره را بشکن و از سالهای نوری بر من بتاب تا از انگشتانم درخت بروید ،...

اولین بار کودکی ام یادم هست همه چیز روشن بود چقدر شیرین امروز،از خویشتن من چیزی نمانده تمام شدم منی دیگر را افریدند درکار خدا دست بردند خوبی هایم بلعیده شد با بدی ها دوستی هایم پر کشید از وقتی نامردمی ها نشست برای خودم هم چیزی از مهر نماند این سرود پایان است تنهایم دراین هزار تو،میان انعکاس مارها به جای زهر ،سادگی مرا کشیدند زهر مارها نشست بر تن عریان من سرگردان بدنبال سپیدی روزگارم موهایم سپید شد روزگارم سیاه دروغ راستی مرا خورش کرد تلخی شیرینی ام راغر زد دراین دهلیز چه دادیم چه گرفتیم که اخرش...

«جنگل ما» هوای مطبوعی بود، رود از کنار ما می گذشت، تا دوردست دامنه جاری بود، ریشه های پرتقال های پایین دست را سیراب می‌کرد، شالیزارهای کنار تپه را غرق آب می‌کرد. درخت خرامان باد، گل عطر افشان، بازی ماهی ها پیدا بود. در جنگل های ما بلبل آواز خوان، پروانه رقص کنان، داروگ شیدا بود. نسیم در سر راه خود، به اوجی های کنار آب سر می‌زند. فرصت زندگی به هوای خنک جنگل ما می‌پیچد، و کس چه داند که آن چیست «هیچ»   علی پور زارع       ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir...